Author :
Abstract
Normal zekâ düzeyinin altında veya üstünde olan özel gereksinimli bireyler, potansiyellerinin ortaya çıkabilmesi için özel eğitim hizmetlerine ihtiyaç duymaktadırlar. Dikkat süresi kısıtlı olan ve belli zamanlarda disiplin sorunu yaşayan özel gereksinimli bireylerin resim, drama ve müzik gibi sanat dalları ile ilgilenmeleri kişisel gelişimlerine fayda sağlaması açısından büyük önem taşımaktadır. Bu kapsamda müzik dersleri özel gereksinimli bireylerin normal öğrencilerle etkileşim içinde oldukları, kendilerini bireysel ve toplu olarak en rahat ifade edebildikleri derslerden biridir. Özel gereksinimli öğrencilerle çalışan müzik öğretmenlerinin, söz konusu bireylerin kişisel gelişim özelliklerini bilmesi, öğrencinin gereksinimine uygun dersi planlaması ve buna uygun dersi yürütebilmesi gerekli görülmektedir. Bu nedenle müzik öğretmeni adaylarının özel gereksinimli bireylerin eğitimine yönelik olarak aldıkları derslerin kapsam ve içeriği büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada, müzik öğretmeni adaylarının özel gereksinimli öğrencilerin eğitimine yönelik yeterliklerinin tespit edilmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda müzik eğitimi ana bilim dalı öğrencilerinin görüşleri alınmıştır. Araştırma sonucunda müzik öğretmeni adaylarının özel gereksinimli bireylerin eğitimi konusunda lisans düzeyinde aldıkları ders saatlerinin ve ders çeşitliliğinin yeterli olmadığı, ders içeriğinde edindikleri bilgilerin mesleki kazanımlarına katkı sağladığı, lisans düzeyinde özel gereksinimli bireylere yönelik yapılacak müzik eğitimi uygulamalarının mesleki yeterliklerine katkı sağlayacağı tespit edilmiştir.
Keywords
Abstract
Music teachers working with students with special needs should be able to know the personal development features of the individuals, plan the course according to the student's needs and carry out the course accordingly. For this reason, the content and context of the lessons that the candidates of music teachers receive for the education of individuals with special needs have great importance. In this study, it is aimed to determine the competencies of music teacher candidates for the education of students with special needs. In accordance with this purpose, the opinions of the students of the department of music education were received. As a result of the study, it was determined that the music teacher candidates' education hours and class diversity on the matter of the education of the individuals with special needs do not suffice, the knowledge they gained in the course contributes to their professional gains, and the music education applications to be made for the individuals with special needs at the undergraduate level would contribute to the professional competencies of their education.
Keywords
- Akçamete, G. (1998). Türkiye’de özel eğitim. Özel eğitim (ss. 197–207). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- Akçamete, G. (2009). Özel eğitime başlangıç. G. Akçamete (Ed.), Genel eğitim okullarında özel gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim (ss. 29-74). Ankara: Kök Yayıncılık.
- Artan, İ. (2001). Engelli çocukların eğitiminde etkili bir teknik: müzik. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2), 43–55.
- Baltacı, A. (2018). Nitel araştırmalarda örnekleme yöntemleri ve örnek hacmi sorunsalı üzerine kavramsal bir inceleme. Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 231–274.
- Baş, G. (2014). Lise öğrencilerine yabancı dil öğretme kaygısı: Nitel bir araştırma. Pamukkale Üniversitesi EğitimFakültesi Dergisi, 101-119.
- Batu, E. S. (2000). Kaynaştırma , destek hizmetler ve kaynaştırmaya hazırlık etkinlikleri. Özel Eğitim Dergisi, 2(4), 35–45.
- Batu, S., Kırcaali- İftar, G., ve Uzuner, Y. (2004). Özel gereksinimli öğrencilerin kaynaştırıldığı bir kız meslek lisesindeki öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin görüş ve önerileri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 33–57.
- Bruno, L. P., Scoot, L. A., and Willis, C. (2018). A survey of alternative and traditional special education teachers’ perception of preparedness. International Journal of Special Education, 33(2), 295–313.
- Caykaytar, A. (2019). Özel eğitime gereksinim duyan çocuklar ve özel eğitim. İ. H. Diken (Ed.), Özel eğitime gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim (17. baskı, ss. 2–31). Ankara:Pegem Akademi
- Ceylan, F., ve Yıkmış, A. (2017). Kaynaştırma öğrencilerinin sergilediği problem davranışlara yönelik sınıf öğretmenlerinin uyguladıkları önleme ve müdahale stratejileri. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(1), 239–264.
- Çepni,S. (2014). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş. Trabzon: Celepler Matbaası.
- Çitil, M., Karakoç, T., ve Küçüközyiğit, M. S. (2018). Özel eğitim lisans dersinin öğretmen adaylarının bilgi düzeylerine ve engellilere yönelik tutumlarına etkisi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi, 18(2), 815–833.
- Dayı, E., ve Gürkan Öztürk, F. (2019). Türkiye’de zihinsel engelli öğrencilere hizmet veren özel eğitim okulları, müzik öğretmenleri ve müzik sınıflarının durumunun incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 18(69), 218–231.
- Demir, T. (2018). KPSS rehberlik ve özel eğitim. Ankara: Uzman Kariyer.
- Eren, B. (2012). Müzik eğitiminde kaynaştırma uygulamaları ve Orff Schulwerk. Trakya Üniversitesi Eğitim
- Eripek, S. (2002). Özel gereksinimi olan çocuklar ve özel eğitim. Özel eğitim (ss. 1-14). Eskişehir : Anadolu Üniversitesi Yayınları .
- Gavish, B. (2017). Special education trainee teachers’ perceptions of their professional world: motives, roles, and expectations from teacher training. Teachers and Teaching: Theory and Practice, 23(2), 153–170. https://doi.org/10.1080/13540602.2016.1204285
- Gönen, M., Şahin, S., İpek Yükselen, A., ve Celep, A. (2006). Özel eğitime gereksinimi olan çocuklar için yaratıcı drama. N. Ünver (Ed.), İstanbul: Epsilon Yayınevi.
- Güven, E., ve Tufan, E. (2010). Kaynaştırma sınıflarında işbirlikli öğrenme yöntemi ile müzik dersleri. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2), 557–573.
- İzci, E. (2005). Sınıf o g retmeni adaylarının “o zel eg i ti m” konusundaki yeterli kleri . Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 106–114.
- Kargın, T. (2007). Eğitsel değerlendirme ve bireyselleştirilmiş eğitim programı hazırlama süreci. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 8(1), 1–13.
- Kaya, H. (2015). Engelli insanın hakları. E. Turku (Ed.). Ankara: Liberte Yayın Grubu.
- Kırcaali- İftar, G. (1998). Özel gereksinimli bireyler ve özel eğitim. S. Eripek (Ed.), Özel Eğitim (ss. 3–13). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- Milli Eğitim Bakanlığı [MEB]. (2018). Özel Eğitim Hizmetler Yönetmeliği. Web: https://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2018_07/09101900_ozel_egitim_hizmetleri_yonetme ligi_07072018.pdf adresinden 03.02.2019 tarihinde alınmıştır.
- Özdemir, M. (2010). Nitel veri analizi: Sosyal bilimlerde yöntembilim sorunsalı üzerine bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 323–343.
- Türnüklü, A. (2000). Eğitim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği. Kuram ve Uygulama Dergisi, 543–559.
- Ulutaşdemir, N. (2007). Engelli çocukların eğitimi. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 2(5), 119–130.
- Wong, M. W., and Chic, M. P. (2016). Teaching students with special educational needs in inclusive music classroms: experiences of music teachers in Hong Kong primary schools. Music Education Research, 18(2), 195–207.
- Yaylacı, Z., ve Aksoy, B. (2016). Sosyal Bilgiler öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimindeki yeterlikleri. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, (6), 19–40.
- Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2004). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (4.baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Yıldız, N. G., ve Tutuk, T. (2017). Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim. A. Arı ve M. Sönmez Kartal (Eds.), Özel eğitime giriş (1.baskı, ss. 17-37). Konya: Eğitim Yayınevi.
