Author:
Abstract
Türk devlet gelenekleri incelendiğinde grup, topluluk ve boyların organizasyonunda kendine has ikili düzenden oluşan teşkilatlanma yapısı göze çarpmaktadır. İkili düzenin doğu-batı, kuzey-güney, sağ-sol, iç-dış, ak-kara gibi ortaya çıktığı görülmektedir. Akkoyunlu-Karakoyunlu, Akkeçili-Karakeçili, Akbudun-Karabudun gibi örnekler ikili düzenin daha net anlaşılabilmesini sağlar. Kızılkeçililer ile Karakeçililer arasında; giyim kuşam, yerleşme alanları ve hatta hayvanlarına kadar farklılıklar baş göstermektedir. Örneğin Kızılkeçililer’in çadırları kırmızı iken Karakeçililer’in çadırları ise siyahtır. Bazı grupların bulundukları bölgelerden Anadolu’ya göç sebeplerinin başında Moğol baskısı ve istilası gelmiştir. Her biri on ikişer boy olmak üzere Bozok ve Üçok olarak iki kola ayrılan Oğuz’ların yirmidört kolundan biri olan Bozok kolundan Osmanlı Devleti’ni kuran Kayı boyu da Malazgirt Savaşı sonrasında Anadolu coğrafyasına katılan gruplardandır. Kayı’ların en büyük grubu olan Karakeçili Aşireti, Ertuğrul Gazi liderliğinde Türkistan-Horasan-Azerbaycan üzerinden Anadolu’ya göç etmiş, Anadolu coğrafyasında konargöçer yaşayışlarını yarı göçer biçimde sürdürmüştür. İlk olarak Pasin Ovası’nda kalıp Sürmeli Çukuru’nda kışlamış iken, zamanla bu bölgeye sığmayan ve arkası arkasına gelen göçlerle kalabalıklaşan Karakeçili’ler, Anadolu’nun iç kısımlarına göçe başlamıştır. Kayı Karakeçili’leri Pasinlerle beraber Ahlat ile Suruç’u da kışlak ve yaylak olarak kullanmışlar, Ankara Karacadağ civarını da yurt edinmişlerdir. İlhanlıların bölgede hâkimiyet kurmaları üzerine Söğüt ve Domaniç yöresine yerleşmişler, merkezi Bilecik olan Ertuğrul Sancağı’nı da meydana getirmişlerdir. Anadolu’da özellikle Ankara, Adapazarı, Antalya, Aydın, Balıkesir, Bilecik, Bursa, Çorum, Eskişehir, Kastamonu, Kırıkkale, Konya, Kütahya ve Şanlıurfa sahaları Kayı Boyu Karakeçili Aşireti’nin ana barınma bölgelerinin başlıcaları olmuştur.
Bu çalışmada 1321 (1905) yılında Maarif Nezaret-i Celilesi (“Millî Eğitim Bakanlığı” muadili) tarafından hazırlanan “Karakeçili Aşireti” adlı Osmanlıca kitap günümüz Türkçesiyle değerlendirilmiş, Karakeçili Aşireti’nin coğrafi dağılımı ve sayıları açıkça sergilenmiş, Karakeçili Aşiretinin yıllara sarih tarihçesi özet olarak sunulmuştur.
Keywords
Abstract
Examination of Turkish state traditions reveals the importance of the organization structure consisting of a unique dual order in the organization of groups, communities, and tribes. Likewise, the binary order emerges as east-west, north-south, right-left, inside-outside and white-black. For instance, names such as Akkoyunlu-Karakoyunlu, Akkeçili-Karakeçili, and Akbudun-Karabudun provide a more explicit example of the order. Nonetheless, there were differences in clothing, settlements, and livestocks regarding Kızılkeçililer and Karakeçililer. Additionally, the tents of the Kızılkeçililer were red, the tents of the Karakeçililer were black. Mongol oppression and invasion are the main reasons for the migration of some groups to Anatolia. The Kayı tribe, founded the Ottoman Empire from the Bozok branch, one of the twenty-four branches of the Oghuz tribes, is also one of those converged into the Anatolia following the Battle of Manzikert. Karakeçili Tribe, the largest of all, migrated to Anatolia through Turkistan-Horasan-Azerbaijan following Ertuğrul Gazi and continued their semi-nomadic life. Their first settlement was Pasin Plain, where they also wintered in the Sürmeli Çukuru. Later the Karakeçili tribe grew bigger with the migrations following them, which triggered migration to the inner parts of Anatolia. Kayı Karakeçili used Ahlat and Suruç as winter quarters and summer pastures together with Pasin, and settled around Karacadağ region in Ankara. Following the Ilkhanids’ dominance in the region, they moved to Söğüt and Domaniç, where they formed the Ertuğrul Sanjak, the center of which was Bilecik. In Anatolia, especially cities such as Ankara, Adapazarı, Antalya, Aydın, Balıkesir, Bilecik, Bursa, Çorum, Eskişehir, Kastamonu, Kırıkkale, Konya, Kütahya and Şanlıurfa were the main sheltering of the Kayı Boyu Karakeçili Tribe.
This study evaluated the Ottoman book titled "Karakeçili Tribe" by the Ministry of Education in 1321 (1905) in modern Turkish, the geographical distribution and population of the Karakeçili Tribe along with their long history was summarized.