AKADEMİSYENLERİN SÜRDÜRÜLEBİLİR KALİTE ALGISININ PERFORMANS ÜZERİNDEKİ ETKİSİNDE ÖZ-YETERLİLİĞİN ARACILIK ETKİSİ VE BİR ARAŞTIRMA
Author :
Abstract
Bu araştırmanın amacı akademisyenlerin sürdürülebilir kalite algısının onların performansları üzerinde öz-yeterlilik algılarının etkisinin yapılacak olan niceliksel bir araştırma ile olup olmadığının ortaya çıkarılmasıdır. Sürdürülebilir kalite algısı örgütlerin kalite ve sürdürülebilirlik faaliyetlerinin ve bu faaliyetlerin etkililiğinin çalışanlar tarafından algılanma derecesidir. Öz-yeterlilik kişinin karşılaştığı durum karşısında ne kadar ve ne süre boyunca çaba sarf edeceğine dair ve geçmiş deneyimleri sayesinde oluşan beklentilere göre sergilenen kişisel yeterlilik inancıdır (Çankır, 2016). Performans herhangi bir olayı veya durumu başarma isteği ve gücü olarak tanımlanmaktadır. Araştırma Türkiye’de çalışmakta olan yaklaşık 220 akademisyen üzerine yapılmıştır. Sürdürülebilir kalite algısını ölçmek için Çankır (2017)’ın geliştirdiği Sürdürülebilir Kalite Algısı ölçeği (SKA-Ö) kullanılmıştır. Öz-yeterliliği ölçmek için Schwarzer ve Jerusalem (1995) tarafından hazırlanıp 1996 yılında Yeşilay, Schwarzer ve Jerusalem tarafından Türkçeye uyarlaması yapılan 10 maddelik Genel Öz-Yeterlilik ölçeği kullanılmıştır. Çalışan performansı ise Sigler ve Pearson (2000)’ın, Kirkman ve Rosen (1999)’dan aldığı ve Türkçeye uyarlaması Çöl (2011) tarafından yapılan dört ifade ile ölçülmüştür. Elde edilen verilerin analizinde, korelasyon ve regresyon analizi yapılacaktır.
Keywords
Abstract
The aim of this research is to find out whether the perceived sustainable quality of the academicians' is based on a quantitative research on the mediating effects of self-efficacy perceptions on their performances. Sustainable quality perception is the degree to which employees perceive the quality and sustainability activities of organizations and their effectiveness. Self-efficacy is the personal sufficiency belief displayed by how much and how long a person will endeavor to face the situation they are facing, and according to the anticipation of their past experience (Çankır, 2016). Performance is defined as the desire and power to achieve any event or situation. Research was carried on working in Turkey about 220 academics. In order to measure self-sufficiency, a 10-item General Self-Efficacy scale be used, prepared by Schwarzer and Jerusalem (1995) and adapted to Turkish by Yeşilay, Schwarzer and Jerusalem in 1996. Employee performance was measured by Sigler and Pearson (2000), Kirkman and Rosen (1999), and four expressions made by Turkish adaptation by Çöl (2011). In the analysis of the obtained data correlation and simple regression analysis tests be applied.
Keywords
- Alkan, D. P.ve Çankır, B. (2016). Lider üye etkileşiminin pozitif ses çkartma davranışı üzerindeki etkisinde dağıtım adaletinin aracılık etkisi. TURAN: Stratejik Araştırmalar Merkezi, 8(32), 472.
- Arseven. A. (2016). Öz yeterlilik: Bir kavram analizi. Turkish Studies, 11(19), 63-70.
- Astarlıoğlu, E. (1997). Performans yönetim sistemi (Yüksek Lisans Tezi). İ.T.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul
- Bailey, T. (1993). Discretionary effort and the organization of work: Employee participation and work reform since Hawthorne. Teachers College and Conservation of Human Resources, Columbia University.
- Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American Psychologist, 37(2), 122.
- Bandura, A. (1992). Exercise of personal agency through the self-efficacy mechanism. In This chapter includes revised and expanded material presented as an invited address at the annual meeting of the British Psychological Society, St. Andrews, Scotland, Apr 1989.. Hemisphere Publishing Corp.
- Bandura, A. (1993). Perceived self-efficacy in cognitive development and functioning. Educational Psychologist, 28(2), 117-148.
- Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a Unifying Theory of Behavioral Change. Psychological Review, 84 (2), 191-215.
- Baron, R. M. veKenny, D. A. (1986). The moderator–mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), 1173.
- Basım, N., Korkmazyürek, H. ve Tokat O. (2008). Çalışanların öz yeterlilik algılamasının yenilikçilik ve risk alma üzerine etkisi: Kamu sektöründe bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19, 121-127.
- Becker, B. E., Huselid, M. A., Becker, B. E. ve Huselid, M. A. (1998). High performance work systems and firm performance: A synthesis of research and managerial implications. Research in personnel and human resource management.
- Bumin, B. ve Erkutlu, H. (2002). Toplam kalite yönetimi ve kıyaslama ilişkileri. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1, 83-100.
- Çankır, B. (2016). Çalışmaya tutkunluk ve tükenmişliğin örgütsel vatandaşlık davranışı üzerinde etkisi ve bir uygulama (Yayınlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Çankır, B. (2016). Geri bildirimin araştırma görevlilerinin öz-yeterlilikleri üzerindeki etkisi. İş ve İnsan Dergisi, 3 (1), 21-27.
- Çankır, B. (2017). Öz-yeterlilik ve değişime karşı direncin girişimcilik eğilimi üzerine etkisi. Uluslararası Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 3(2), 116-122.
- Çankır, B., Fındık, H. ve Koçak, Ö. E. (2012). Sürdürülebilirlik ve sürdürülebilir organizasyon yönetimi. 1st International Conference on Sustainable Business and Transitions for Sustainable Development. 375-385.
- Çokluk, Ö. (2010). Lojistik regresyon analizi: Kavram ve uygulama. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(3), 1357-1407.
- Doğmaz, A. (2016). Performans yönetiminde; pozisyon esaslı çalışma ve performans değerlendirmede eti maden uygulama örneği (Yüksek Lisans Tezi). Türk Hava Kurumu Üniversitesi, Ankara.
- Erenmemisoglu, S. (1998). Performans yönetimi (Yüksek Lisans Tezi). İ.T.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
- Götz, O., Liehr-Gobbers, K. ve Krafft, M. (2010). Evaluation of structural equation models using the partial least squares (PLS) approach. In Handbook of partial least squares (pp. 691-711). Springer Berlin Heidelberg.
- Hackett, G. ve Betz, N. E. (1981). A self-efficacy approach to the career development of women. Journal of Vocational Behavior, 18(3), 326-339.
- Jackson, S. E. ve Schuler, R. S. (1995). Understanding human resource management in the context of organizations and their environments. Annual Review of Psychology, 46(1), 237-264.
- Koç, F., Kaya, N., Özbek, V. veAkkılıç, M. E. (2014). Algılanan fiyat ile tüketici güveni arasında algılanan hizmet kalitesinin aracı etkisi: Bankacılık ve gsm sektörlerinin karşılaştırılmasına yönelik bir araştırma. Pazarlama ve Pazarlama Araştırmaları Dergisi, 13, 1-26.
- Lorig, K., Chastain, R. L., Ung, E., Shoor, S. ve Holman, H. R. (1989). Development and evaluation of a scale to measure perceived self‐efficacy in people with arthritis. Arthritis & Rheumatology, 32(1), 37-44.
- McKinnon, D. P., Fairchild, A. J. ve Fritz, M. S. (2010). Mediation analysis, Annual Review of Psychology, 58, 593–614.
- Meydan, C. (2011). İş tatmini ve öz yeterliliğin örgüt içi girişimciliğe etkisi: Kamu sektöründe bir araştırma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(1),25-34.
- Pfeffer, J. (1994). Competitive advantage through people: Unleashing the power of the work force . Harvard Business Press.
- Reid, D. (1995). Sustainable Development, Earthscan Publications Ltd., London.
- Schuler, R. S.ve MacMillan, I. C. (1984). Gaining competitive advantage through human resource management practices. Human Resource Management, 23(3), 241-255.
- Schumacher, E. F. (1973). Small is beautiful: a study of ecomonics as if people mattered. Vintage.
- Schwarzer, R., Bassler, J., Kwiatek, P., Schroder, K. ve Zhang, J. X. (1997). The assessment of optimistic self- beliefs: Comparison of the German, Spanish, and Chinese versions of the General Self-Efficacy Scale. Applied Psychology, 46(1), 69-88.
- Sipahi, B., Yurtkoru, E. S. ve Çinko, M. (2008). Sosyal bilimlerde SPSS'le veri analizi. İstanbul: Beta.
- Zimmerman, B. J. (2000). Self-efficacy: An essential motive to learn. Contemporary Educational Psychology,
- 6, Erişim Tarihi: 09.12.2017.
